Ο Γιώργος Κωστιάνης είναι 25 χρονών και φοιτητής στο Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, στην Ιταλία. Πριν λίγο καιρό κι ενώ περπατούσε στο δρόμο, κάποιος έκλεψε το κινητό του κυριολεκτικά μέσα από την τσέπη του, χωρίς να το καταλάβει. Ο Γιώργος έκλαψε την κλεμμένη του συσκευή και τα προσωπικά αρχεία που εξαφανίστηκαν μαζί με αυτήν, πήρε μια άλλη και η ζωή συνεχίστηκε. Η όλη ιστορία θα τελείωνε εκεί, αν δεν έμπαιναν στη μέση τα τραγελαφικά παιχνίδια που παίζει σε όλους μας καμιά φορά η μοίρα. Η μοίρα ή, στην προκειμένη περίπτωση, η τεχνολογία.
Αλλά ας σας τα πει καλύτερα ο ίδιος. Πιστέψτε μας, θέλετε να διαβάσετε τη συγκεκριμένη ιστορία -και να δείτε τις φωτογραφίες στο τέλος.
«Έχετε ποτέ αναρωτηθεί τί συμβαίνει στην μετέπειτα «ζωή» των απολεσθέντων ή κλαπέντων ηλεκτρονικών συσκευών μας;
Πριν απο δυο χρόνια, μέσα στη ζάλη μιας βραδιάς μεθυσιού, έχασα το ipod μου. Έπειτα από μόλις δυο μέρες, ο υπολογιστής μου με ενημέρωσε, ότι βρισκόταν κάπου στα προάστια της Καζαμπλάνκα(!). Από τη μία ζήλεψα το άπιστο μαραφέτι μου που ζούσε τη μεγάλη ζωή με τον μαροκινό εραστή του, από την άλλη είχα μια τρομερή περιέργεια να μάθω περισσότερα για το τι απέγινε. Φευ, το πρόγραμμα «find my iPhone» δεν προσφέρει τέτοιες πολυπόθητες υπηρεσίες stalkαρίσματος.
Η Google, απο την αλλη μεριά, δεν προβληματίζεται με τέτοιες ανoύσιες ηθικολογίες. Έτσι, όταν πριν απο μερικούς μήνες ενας, ύπουλος πλην επιδέξιος, τύπος σούφρωσε το καινούριο μου Moto G, μέσα από την τσέπη μου -προσποιούμενος τον καλόβολο, ελαφρόμυαλο μπεκρή και «σκοντάφτοντας» πάνω μου ενω ζητούσε οδηγίες- το Google Drive σε συνδυασμό με το Pushbullet, μου παρείχε όχι μόνο ένα «παράθυρο» αλλά μια διαδραστική πύλη στην καθημερινή ζωή του πρώην κινητού μου και του καινούριου ιδιοκτήτη του. Όσα ακολούθησαν, ήταν απλά τραγελαφικά.
Για δεύτερη συνεχόμενη φορά, η συσκευή μου με εγκατέλειψε για τα πορφυρά ηλιοβασιλέματα της Καζαμπλάνκα (δύσκολο να μην το πάρεις προσωπικά).
Και πώς θα μπορουσα να την κατηγορίσω, όταν το καινούριο ταίρι της την περιλούζει καθημερινά με αμέτρητα εξοτικά selfies, κάτι το οποίο εγω της στερούσα κατηγορηματικά;
Ταυτόχρονα, δέχεται, μέρα-νύχτα, μια ακατάπαυστη ροή κλήσεων και μηνυμάτων, πληθώρα των οποίων απαντώ ή απορρίπτω εγώ προσωπικά (μέσω Pushbullet), τις περισσότερες φορές είτε με προσβλητικές, απότομες απαντήσεις στα γαλλικά είτε με απειλητικά emoticon (συγχωρέστε την πικροχολία μου, αλλά είμαι ενας άντρας προδομένος). Τον κρυφοκοιτάζω να παίζει μπιλιάρδο μαζί με τους φίλους του, για να μην αναφέρω το πόσο υποδεέστερο με κάνει να νοιώθω η τυχοδιωκτική ζωή που εξιστορούν οι ατελείωτες φωτογραφίες του: φιλαράκια με χειροπέδες, συγγενείς να καβαλάνε αγελάδες, η άπαιχτη κούρσα του, αληταμπούρικα selfies σε κεμπαπάδικα ακόμη και μεταμεσονύχτιο sexting με «καυτές» ανταλλαγές φωτογραφιών.
Ξέρω ότι ίσως θα έπρεπε απλώς να χαρώ για την ευτυχία της άπιστης συσκευής μου και να προχωρήσω τη σχέση μου με το δανεικό μου Xperia M2. Αλλά η ζήλια συνεχίζει να με διακατέχει. Οπότε, αν γνωρίζετε κάποιον στην Καζαμπλάνκα με όρεξη για μια ωραία, παραδοσιακή μάζωξη με πυρσούς και τσουγκράνες, ξέρετε σε ποια πόρτα να χτυπήσετε.»
Και για να πάρετε μια ιδέα, ορίστε μερικές από τις φωτογραφίες που φτάνουν καθημερινά στον υπολογιστή του Γιώργου. Όπως μάλιστα μας είπε, λίγα λεπτά πριν δημοσιευθεί αυτό το κείμενο «Α, πρέπει να τράκαρε με κάποιον. Ανεβάζει τώρα φωτογραφίες από κάτι πινακίδες».
Και δώρο ένα βίντεο για να δείτε πώς το γλεντάνε στην Καζαμπλάνκα, χορηγία του νέου φίλου του Γιώργου.
