Ξέρεις κάτι κανείς δεν είπε πως είναι περίπατος η ζωή.
Είναι ταξίδι ναι αλλά δεν έχει πάντα ήλιο, έχει πότε σύννεφα κι ομίχλη και πότε αέρα δυνατό, ενίοτε βρέχει και χιονίζει και εσύ στέκεσαι στο χαλασμό να αναζητάς κάτι για να πιαστείς.
Kαι την ώρα που λες πάει αυτό ήταν τώρα πέφτω στο πουθενά, εμφανίζεται κάτι και εσύ κρατιέσαι και έρχεται πάλι ο ήλιος.
Και όταν τον συνηθίσεις για τα καλά, όταν έχεις ξεχάσει πως είναι το χιόνι, η βροχή και το χαλάζι ξανά γυρνάει ο τροχός και χάνεις τον ήλιο.
Έτσι είναι η ζωή, ένας δρόμος που πάει μπροστά κι εσύ τον περπατάς. Πότε πεζός, πότε σε ποδήλατο, πότε σε βέσπα, πότε σε διθέσιο αμάξι και πότε σε ελικόπτερο.
Πότε μόνος, πότε με παρέα, πότε με ένα σωρό κόσμο πλάι σου. Αυτό όμως είναι και το όμορφο στη ζωή.
Δεν ξέρεις το αύριο τι θα σου φέρει και τι θα σου πάρει, δεν ξέρεις ποια τρελή ιδέα θα φυτρώσει μέσα σου και θα αρχίσεις να την κυνηγάς σαν τρελός.
Δεν ξέρεις που θα σκαλώσει η ματιά και το μυαλό σου.
Δεν ξέρεις τι είναι να μην έχεις τίποτα μέχρι που να τα χάσεις όλα.
Δεν ξέρεις πως είναι από το τίποτα να συναντήσεις τα πάντα μέσα σε ένα ζευγάρι μάτια!
Προχώρα μπροστά!
Σήκωνε το βλέμμα στον ουρανό καμιά φορά.
Χάριζε ευχαριστώ στο σύμπαν για κάθε μέρα που έρχεται και φεύγει.
Ψάξε την ουσία της διαδρομής ανάμεσα στις πέτρες και τα εμπόδια που θα βρεις.
Κάνε τη διαδρομή και μην το βάζεις κάτω.
Γιατί η ζωή είναι ένα παιχνίδι πότε με εξάρες και πότε με ασσάκια. Προχωράς μέχρι να φτάσεις εκεί που θες κι αν πάλι το «εκεί» σου είναι μικρό και λίγο για σένα κάτσε και μέτρα πόσα σου έδωσε μέχρι να το συναντήσεις!
Ένα ταξίδι είναι η ζωή και αν βρεις και όμορφη παρέα μην το φοβάσαι. Mόνο το χρώμα των ματιών μας αντέχει τον χρόνο όλα τα άλλα χάνονται και ξεθωριάζουν. Πότε με ήλιο, πότε με βροχή, πότε με χαλάζι, πότε με σύννεφα, πότε με ομίχλη.
Κάνε υπομονή γιατί μια νέα μέρα χαράζει!
Νίνα Γραμματικάκη
