Οι περισσότεροι φίλοι της λογοτεχνίας τρόμου γνωρίζουν τον H.P. Lovecraft: Ο διάσημος στους κύκλους των φίλων του φανταστικού συγγραφέας έγραψε μια σειρά διηγημάτων στο πρώτο μισό του 20ού αιώνα που έμελλε να γίνουν γνωστά ως «Μυθολογία Κθούλου» (Cthulhu Mythos). «Πρωταγωνιστές» ήταν οι Μεγάλοι Παλαιοί: πανάρχαια, πανίσχυρα τερατώδη πέρα από κάθε όριο λογικής πλάσματα, συχνά κολοσσιαίων διαστάσεων, που διαφέντευαν κάποτε τον πλανήτη μας, αλλά και το σύμπαν, και κάποια στιγμή θα επιστρέψουν, με ολέθριες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Η «μυθολογία» του Lovecraft πήρε το όνομά της από το πιο διάσημο διήγημά του, το «Κάλεσμα του Κθούλου» (Call of Cthulhu, 1928- αν και άλλοι φαν μπορεί να αναφερθούν στα «Βουνά της Τρέλας» ή τη «Σκιά πάνω από το Ίνσμουθ»), με βασικό «πρωταγωνιστή» ένα γιγαντιαίο τέρας που κείτεται κοιμώμενο και ονειρευόμενο, αλλά όχι νεκρό, στη βυθισμένη πόλη της Ρ’Λυέ (R’lyeh) στον Ειρηνικό- και κάποια στιγμή – «όταν τα άστρα θα βρίσκονται στη σωστή θέση»-θα ξυπνήσει και θα ανεβεί ξανά στον θρόνο του, βυθίζοντας την ανθρωπότητα στο αιώνιο σκότος- ανταμείβοντας τους πιστούς του, στους οποίους στέλνει μηνύματα μέσω ονείρων.
Ο Lovecraft ήταν ένας άνθρωπος με πολύ έντονα ψυχολογικά προβλήματα- και ένα από αυτά ήταν και ο φόβος για τη θάλασσα, την οποία θεωρούσε ένα «αιώνιο βασίλειο απύθμενου σκότους», και για αυτό τον λόγο τοποθετούσε συχνά ιδιαίτερα «εφιαλτικά» στοιχεία των ιστοριών του εκεί, αντλώντας από μια μακριά και αρχαία παράδοση μύθων και θρύλων για θαλάσσια τέρατα, που «στοίχειωναν» από την πρώτη στιγμή που ο άνθρωπος ανοίχτηκε στη θάλασσα τη φαντασία. Παρεμφερώς κινήθηκαν και πολλοί συγγραφείς που συνέχισαν να γράφουν διηγήματα πάνω στο «Cthulhu Mythos» (Κλαρκ Άστον Σμιθ, Μπράιαν Λάμλεϊ και άλλοι) ακόμα και σήμερα. Η «μυθολογία Κθούλου» συνεχίζει να είναι εξαιρετικά δημοφιλής και εν έτει 2015, με νουβέλες, επιτραπέζια, παιχνίδια ρόλων, videogames, κόμικ κ.α.
Σε αυτό το πλαίσιο, λοιπόν, είναι εύκολο να παραλληλίσει κανείς με τον «Κθούλου» και τις ιστορίες του Lovecraft μυστηριώδεις, ανεξήγητους ήχους που έχουν καταγραφεί στον βυθό του Ειρηνικού εδώ και μερικές δεκαετίες- οι οποίοι βρίσκονται στο επίκεντρο δημοσιεύματος του Playboy News.
Τα τελευταία 15 χρόνια ωστόσο, κάποιοι ήχοι που χαρακτηρίζονται «άνευ προηγουμένου» έχουν καταγραφεί στον Ειρηνικό (όπου, παρεμπιπτόντως, ο Lovecraft τοποθετούσε τον «υγρό τάφο» του Κθούλου, την βυθισμένη μεγαλούπολη της Ρ’Λυέ), από την NOAA (US National Oceanic and Atmospheric Administration). Αν και οι περισσότεροι ήχοι εξηγούνται βάσει ερμηνειών όπως οι προαναφερθείσες (ηφαίστεια, μετακινήσεις παγόβουνων κλπ), υπάρχουν δύο εξαιρέσεις: Τα αποκαλούμενα «The Bloop» και «The Julia», που είναι πολύ δυνατοί για να προέρχονται από κάποιο γνωστό στον άνθρωπο πλάσμα.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, θεωρείται πως η ανθρωπότητα είναι…μάλλον ασφαλής, καθώς η ΝΟΑΑ εκτιμά ότι το Bloop είναι μάλλον περίπτωση «icequake», (δραστηριότητα παγόβουνων- κατακερματισμός, διάσπαση κ.ο.κ), ενώ κάτι ανάλογο θεωρείται πως ισχύει και για το Julia.
