Υπάρχουν ΜΟΝΟ 37 χώρες σε όλον τον κόσμο στις οποίες είναι παράνομο ο γονιός, ο δάσκαλος ή οποιοσδήποτε άλλος να χτυπά ένα παιδί.
Η Ελλάδα είναι ανάμεσά τους, κι όμως ακόμα και σήμερα το ξύλο θεωρείται από αμέτρητους γονείς η μοναδική αποτελεσματική μέθοδος πειθαρχίας.
Τα τελευταία 20 χρόνια, νευροψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι και ψυχίατροι κάνουν έκκληση στους γονείς να σταματήσουν να χτυπούν τα παιδιά τους. Ο σημαντικότερος λόγος, σύμφωνα με τον ψυχίατρο Dr. Peter Newell είναι ότι «όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα στην προστασία της σωματικής τους ακεραιότητας, και τα παιδιά είναι άνθρωποι.»
Ωστόσο, υπάρχουν 10 ακόμα σημαντικοί λόγοι για να μην ξαναχτυπήσετε ποτέ το παιδί σας:
1. Το να χτυπάτε τα παιδιά τα μαθαίνει να γίνονται και τα ίδια βίαια. Αμέτρητες έρευνες έχουν δημοσιευτεί μέχρι σήμερα, οι οποίες υπογραμμίζουν την άμεση σχέση της σωματικής τιμωρίας στο παιδί με την επιθετικότητα ή την βίαιη συμπεριφορά στην εφηβεία ή στην ενήλικη ζωή. Έχει διαπιστωθεί ότι όλοι οι επικίνδυνοι εγκληματίες δέχονταν τακτικά απειλές και ξύλο ως παιδιά. Τα παιδιά είναι από την φύση τους προγραμματισμένα να υιοθετούν τις συμπεριφορές και αντιδράσεις που παρατηρούν στο περιβάλλον τους και να μιμούνται τις πράξεις των γονιών τους, τόσο τις καλές όσο και τις κακές. Έτσι, είναι ευθύνη των γονιών να γίνονται πρότυπα ενσυναίσθησης και σοφίας για τα παιδιά.
2. Σε πολλές περιπτώσεις «κακής συμπεριφοράς», το παιδί απλά αντιδρά με τον μοναδικό τρόπο που μπορεί, δεδομένης της ηλικίας και της εμπειρίας του, αλλά και της παραμέλησης των βασικών του αναγκών. Αυτές είναι: ο καλός ύπνος και η σωστή διατροφή, η αντιμετώπιση κάποιων κρυμμένων αλλεργιών, ο καθαρός αέρας, η άσκηση και η επαρκής ελευθερία να εξερευνά τον κόσμο γύρω του. Η μεγαλύτερη, ωστόσο, ανάγκη του παιδιού είναι η αμέριστη προσοχή των γονιών του. Στην πολυάσχολη εποχή που ζούμε, λίγα είναι τα παιδιά που εισπράττουν επαρκή χρόνο και προσοχή από τους γονείς, οι οποίοι πολύ συχνά αποσπώνται από δικά τους προβλήματα και ανησυχίες, ώστε αμελούν να φερθούν στα παιδιά με υπομονή και ενσυναίσθηση. Είναι σαφέστατα λάθος και άδικο να τιμωρείται ένα παιδί επειδή αντέδρασε με φυσικό τρόπο, εξαιτίας της παραμέλησης των βασικών του αναγκών. Για τον λόγο αυτόν, η τιμωρία όχι μόνο αποδεικνύεται μακροπρόθεσμα μη αποτελεσματική, αλλά είναι και ξεκάθαρα άδικη.
3. Η τιμωρία δεν μαθαίνει στο παιδί να λύνει προβλήματα και διαφωνίες με αποτελεσματικό και ανθρώπινο τρόπο. Οι ειδικοί λένε ότι «όταν κάνουμε ένα παιδί να φοβάται, σκοτώνουμε την διαδικασία μάθησης πριν ακόμα ξεκινήσει». Ένα παιδί που δέχεται σωματική τιμωρία, προκαταλαμβάνεται με αισθήματα θυμού και φαντασιώσεις εκδίκησης και έτσι χάνει την ευκαιρία να μάθει πιο αποτελεσματικές μεθόδους επίλυσης προβλημάτων. Έτσι, το τιμωρημένο παιδί δεν θα ξέρει άλλον τρόπο για να επιλύει προβληματικές καταστάσεις στο μέλλον.
4. Η σωματική τιμωρία παρεμβαίνει στον δεσμό μεταξύ παιδιού και γονιού, καθώς δεν είναι στην φύση του ανθρώπου να αγαπάμε κάποιον που μας έχει πονέσει. Το πραγματικό πνεύμα συνεργασίας που κάθε γονιός επιθυμεί, μπορεί να προκύψει μόνο μέσω ενός ισχυρού δεσμού, βασισμένου σε αμοιβαία αισθήματα αγάπης και σεβασμού. Η τιμωρία, ακόμα κι αν τη δεδομένη στιγμή φαίνεται να «πιάνει», μπορεί να οδηγήσει μόνο σε επιφανειακά καλή συμπεριφορά, βασισμένη στον φόβο, η οποία μπορεί να συνεχίζεται μόνο έως ότου το παιδί είναι αρκετά μεγάλο για να αντισταθεί. Αντίθετα, η συνεργασία, βασισμένη στον σεβασμό, θα διαρκέσει για πάντα, φέρνοντας πολλά χρόνια αμοιβαίας ευτυχίας, καθώς το παιδί και οι γονείς μεγαλώνουν.
5. Πολλοί γονείς δεν έμαθαν ποτέ, στα δικά τους παιδικά χρόνια, ότι υπάρχουν θετικοί τρόποι για να πειθαρχούν ένα παιδί. Όταν η σωματική τιμωρία δεν επιτυγχάνει τους επιθυμητούς στόχους, και αν οι γονείς δεν γνωρίζουν άλλες, εναλλακτικές μεθόδους διαπαιδαγώγησης, από το ξύλο μπορεί να οδηγηθούν σε άλλες, πολύ πιο συχνές και επικίνδυνες πράξεις ενάντια στο παιδί.
6. Ο θυμός και τα νεύρα, τα οποία δεν μπορούν να εκφραστούν με σαφήνεια από το παιδί, αποθηκεύονται μέσα του –κάπως έτσι γίνονται οργισμένοι οι έφηβοι. Ο θυμός που έχει συσσωρευτεί για χρόνια, σοκάρει τους γονείς του εφήβου, ο οποίος πλέον νιώθει αρκετά ισχυρός για να εκδηλώσει την οργή του. Η σωματική τιμωρία μπορεί να οδηγήσει σε «καλή συμπεριφορά» όταν το παιδί είναι μικρό, αλλά πάντα με μεγάλο κόστος, το οποίο θα πληρώσουν αργότερα και οι γονείς και η κοινωνία, όταν το παιδί μεγαλώσει.
7. Το να χτυπάτε το παιδί στα οπίσθια, τα οποία αποτελούν ερωτογενή ζώνη στην παιδική ηλικία, μπορεί να δημιουργήσει στο μυαλό του παιδιού συσχετισμό ανάμεσα στον πόνο και την σeξουαλική ευχαρίστηση, οδηγώντας το σε σοβαρές δυσκολίες στις ερωτικές του σχέσεις όταν μεγαλώσει. Αν ο γονιός, τις ώρες που ασχολείται με το παιδί, το κάνει ουσιαστικά για να το τιμωρήσει, αυτό θα συγχωνεύσει στο μυαλό του τις έννοιες του πόνου και της ευχαρίστησης. Ένα παιδί που υποβάλλεται σε αυτή την κατάσταση θα έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση και θα πιστεύει ότι δεν του αξίζει κάτι καλύτερο.
8. Ακόμα και το να χτυπάτε ελαφρά το παιδί μία στο τόσο μπορεί να είναι σωματικά επικίνδυνο. Οι σφαλιάρες στο κάτω μέρος της σπονδυλικής στήλης στέλνουν κρουστικά κύματα κατά μήκος του σπονδύλου και μπορεί να τραυματίσουν το παιδί. Το γεγονός ότι πολλοί ενήλικες στην εποχή μας έχουν σοβαρούς πόνους και προβλήματα στη μέση, μπορεί και να οφείλεται στη σωματική τιμωρία που δέχτηκαν ως παιδιά. Υπάρχουν παιδιά που έχουν μείνει παράλυτα εξαιτίας νευρικών βλαβών που προκλήθηκαν από το ξύλο των γονιών, ενώ κάποια έχουν χάσει την ζωή τους, έπειτα από ελαφρά χτυπήματα, λόγω επιπλοκών που δεν μπόρεσαν να διαγνωστούν.
9. Η σωματική τιμωρία μεταφέρει στο παιδί το επισφαλές και άδικο μήνυμα ότι «ο ισχυρότερος κερδίζει», δηλαδή ότι είναι αποδεκτό να χτυπά κάποιον, δεδομένου ότι ο άλλος είναι πιο μικρόσωμος και λιγότερο δυνατός. Το παιδί, έτσι, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι μπορεί να κακοποιεί μικρότερα παιδιά (bullying). Ως ενήλικας, το παιδί αυτό, αδυνατεί να νιώσει συμπόνια για ανθρώπους που είχαν την ατυχία να είναι πιο αδύναμοι από εκείνον, ενώ νιώθει φόβο για τους πιο ισχυρούς. Αυτό θα το εμποδίσει να καθιερώσει ουσιαστικές σχέσεις που είναι πολύτιμες για μια ολοκληρωμένη ζωή.
10. Τέλος, πρόσφατη καναδική μελέτη έδειξε ότι το ξύλο διαβρώνει την ανάπτυξη του παιδιού και μειώνει τη νοημοσύνη του. Η συγκεκριμένη μελέτη αποδεικνύει ότι το ξύλο δεν είναι επικίνδυνο μόνο από ηθικής άποψης, αλλά είναι επιβλαβές και από ιατρικής άποψης, αφού μπορεί να καταστρέψει τον ιστό που συνδέει μεταξύ τους τα κύτταρα του εγκεφάλου, τα οποία σχετίζονται με τη νοημοσύνη και την ικανότητα μάθησης. Η περιοχή του εγκεφάλου που επηρεάζεται από το ξύλο, έχει να κάνει ακόμα με την ικανότητα αισθητηριακής αντίληψης, με τον λόγο, τον έλεγχο των μυών, των συναισθημάτων και της μνήμης.
Πόσους ακόμα, επιστημονικά τεκμηριωμένους, λόγους χρειάζεστε για να μην ξαναχτυπήσετε ποτέ το παιδί σας;
