Πριν λίγες μέρες ήρθαν στο γραφείο μου δύο γονείς, αναστατωμένοι και απελπισμένοι. “Πιάσαμε την κόρη μας να κάνει φικι φικι καβαλα πανω σε εναν κρεμανταλα!” φώναζαν, με τον πανικό να είναι έκδηλος στα πρόσωπά τους. Η μητέρα μάλιστα, εκρηκτική και ιδιαίτερα γλαφυρή στο λόγο της, έλεγε πως θα την τσουρομαδίσει και δεν θα την ξαναφήσει να βγει από το σπίτι. Ο πατέρας πιο ήρεμος, έλεγε πως μεγάλωσαν την μονάκριβη κόρη τους με αρχές και πειθαρχία και δεν καταλαβαίνει τι πήγε στραβά και χάλασε το παιδί τους. “Η κόρη μας γιατρέ μου, ήταν πάντα αριστούχος, ήσυχο παιδί του διαβάσματος… Πώς γίνεται να έκανε κάτι τέτοιο;” Πέρασε αρκετή ώρα, όπου ο ένας χρέωνε τον άλλο και προσπαθούσαν να επιρρίψουν οπωσδήποτε κάπου την ευθύνη για το πλημμέλημα της μονάκριβής τους, από το facebook και τις παρέες μέχρι και την περιπτερού της γειτονιάς, που τολμάει να πουλάει στα ανήλικα προφυλακτικά. Και αυτό γιατί όλη η ιστορία ξεκίνησε από ένα χρησιμοποιημένο προφυλακτικό, που βρήκε η μητέρα “Sherlock Holmes” κάτω από το στρώμα της κόρης της.
Όποιος από εσάς είναι γονιός και έχει παιδιά που βρίσκονται στην εφηβεία σίγουρα θα ταυτίζεται με την παραπάνω ιστορία. Γιατί αναντίρρητα, οι περισσότεροι γονείς νιώθουν το φόβο και την αγωνία, μήπως το παιδί τους και ειδικά η κόρη τους ξεκινήσει πρώιμα τις επαφές. Ο πονοκέφαλος αυτός μάλιστα, φαίνεται να εντείνεται για τους γονείς, ιδιαίτερα, όταν βλέπουν πως ζουν σε μία χώρα, όπου η εφαρμογή της διαπαιδαγώγησης στα σχολεία μόνο σκοπέλους συναντά στο δρόμο της και οι ίδιοι ντρέπονται και αποφεύγουν να μιλήσουν στα παιδιά τους για το φικι φικι όταν βλέπουν, πως ο μέσος όρος ηλικίας έναρξης των επαφών στα Ελληνόπουλα είναι τα 14.5 χρόνια, όπως πρόσφατες μελέτες στη χώρα μας επισημαίνουν. Μάλλον όμως, είναι πιο εύκολο να προτιμήσει ένας γονιός τη σιωπή και την αποφυγή και να αφήσει το παιδί του έρμαιο της τύχης του, παρά να του μιλήσει για το φικι φικι και κυρίως, την υιοθέτηση μία υγιούς συμπεριφοράς εγκαίρως και όχι όταν πλέον θα’ ναι πολύ αργά. Αυτό όμως, είναι ένα άλλο κεφάλαιο που δεν χρειάζεται να το ανοίξουμε τώρα.
Ένας γονιός λοιπόν, που ανακαλύπτει, πως το παιδί του ξεκίνησε να κάνει φικι φικι πριν την ώρα του, μπορεί να νιώσει σοκαρισμένος, αναστατωμένος, θυμωμένος ή και εξοργισμένος. Ο κάθε ένας αντιδρά διαφορετικά, ανάλογα με τα βιώματα, τις στάσεις και τις αξίες του, το κοινωνικό και μορφωτικό του υπόβαθρο, την διαπαιδαγώγηση που έχει λάβει ο ίδιος, την ηλικία του, την ηλικία και το φύλο του παιδιού του και όχι μόνο. Σημασία έχει σε κάθε περίπτωση, να έχουν οι γονείς έναν γνώμονα, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν πιο ψύχραιμα και ώριμα μία αντίστοιχη κατάσταση. Τι να κάνετε λοιπόν, άμα γίνεται κοινωνός μίας παρεμφερούς ιστορίας;
Κατ’ αρχήν, μην πυροβολείτε το παιδί σας, κυρίως όταν είναι κορίτσι. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από το να διατηρήσετε την πόρτα της επικοινωνίας με το παιδί σας ανοιχτή. Άμα αρχίσετε να φωνάζετε και να ωρύεστε το μόνο που θα καταφέρετε είναι να απομακρύνετε το παιδί από κοντά σας και να χάσετε την εμπιστοσύνη του. Για να εξασφαλίσετε πως θα είστε σε ήρεμη ψυχική κατάσταση, καλό θα ήταν να αποφύγετε να κάνετε οποιαδήποτε συζήτηση με το παιδί σας γι’ αυτό το θέμα, τη στιγμή που το ανακαλύψατε, αλλά να επιδιώξετε αυτήν την κουβέντα σε κάποια φάση, που θα είστε και εσείς πιο ήρεμοι. Όταν έρθει εκείνη η αμήχανη στιγμή, που θα πρέπει να μιλήσετε, αποφύγετε εκφράσεις όπως: “Δεν περίμενα ποτέ από σένα να κάνεις κάτι τέτοιο”, “Με απογοήτευσες τόσο πολύ” κ.α.. Το παιδί δεν πρέπει να νιώσει πως το απορρίπτετε, επειδή το επιπλήττετε, αλλά χρειάζεται να καταλάβει, πως το κάνετε αυτό γιατί ανησυχείτε για το ίδιο και θέλετε το καλύτερο γι’ αυτό.
Καλό θα είναι να αποφύγετε βαρύγδουπες δηλώσεις και απειλές, όπως “Δεν θα ξαναβγείς από το σπίτι”, “Σου απαγορεύω να ξανασυναντηθείς με το φίλο σου”. Η αντιδραστικότητα που διέπει τα παιδιά στην εφηβεία δεν νομίζω πως θα συνεπιφέρει τα αποτελέσματα που αναμένετε μέσα από τέτοιου είδους “προειδοποιήσεις”. Το να προσπαθήσετε να το αποκόψετε από τη σχέση του, το πιο πιθανό είναι να θυμώσει, να απογοητευτεί και να γεμίσει θλίψη.
Δείξτε λοιπόν, πως καταλαβαίνετε την ανάγκη του να έχει μία σχέση και να μοιράζεται τα συναισθήματά του με ένα άλλο άτομο, όμως θα πρέπει να προστατέψει τον εαυτό του και να μην βιάζεται να εμπλακεί σε καταστάσεις που μπορεί να αποβούν δυσάρεστες μελλοντικά για το ίδιο.
Όσο περισσότερη κατανόηση δείξετε επομένως, τόσο πιο πιθανόν είναι το παιδί σας να σας ακούσει. Και φυσικά, μην ξεχνάτε τη σπουδαιότητα του να μπορείτε και εσείς να ακούσετε προσεκτικά όσα έχει να σας πει το παιδί σας. Να δείτε πως νιώθει, τι επιθυμεί, τι περιμένει, τι προσδοκά, τι φοβάται. Ακούστε το, για να σας ακούσει! Γιατί όπως έχει πει και ο Μολιέρος: Όταν ξέρει κανείς ν’ ακούει, μιλάει πάντα καλά.
Όταν καταφέρετε να κάνετε μία ανοιχτή και ήρεμη συζήτηση με το παιδί σας, η οποία θα έπρεπε ιδανικά να γίνει ανάμεσα στο γονιό που βρίσκεται στο ίδιο φύλο με το παιδί, δηλαδή στη μητέρα με την κόρη και στον πατέρα με το γιο, προσπαθήστε να του πείτε όσα πιθανόν δεν γνωρίζει. Πώς να προφυλαχτεί, από τι κινδυνεύει, γιατί δεν χρειάζεται να βιάζεται να κάνει φικι φικι. Να του εξηγήσετε ότι το φικι φικι δεν βιάζεται και περιμένει να εμφανιστεί στην ηλικία που θα είναι πιο όμορφο, περισσότερο απολαυστικό και καλύτερα συνειδητοποιημένο. Δηλαδή, πιο απλά από τα 16 χρόνια και μετά της εφηβείας. Ενημερώστε το, συμβουλέψτε το, χωρίς όμως επικριτική ή τιμωρητική διάθεση. Στην περίπτωση, που έχει συνάψει κάποιου είδους συναισθηματική σχέση η κόρη ή ο γιος σας με το άτομο που έκανε φικι φικι , καλό θα ήταν να επιδιώξετε να γνωρίσετε καλύτερα το άτομο αυτό. Ακόμα και αν στην αρχή ο θυμός σας το μόνο που σας κάνει να σκέφτεστε είναι πως πρέπει να χωρίσουν τα παιδιά, πρέπει να δείξετε ενδιαφέρον για τις ανάγκες και τα θέλω του παιδιού σας.
Τέλος, μία τέτοια γνωριμία δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα μπορούν να παιδιά όσο είναι ακόμα ανήλικα, να κλειδώνονται μόνα τους στο δωμάτιό τους. Μπορείτε να δείξετε ανοχή στη σχέση του παιδιού σας στο σπίτι, χωρίς υπερβολές, απαξιώσεις με διάθεση αξιολόγησης για το ποιος είναι αυτός που τόλμησε να αγγίξει την κόρη μου, που ασφαλώς υπάρχει μέσα στο μυαλό, κυρίως του πατέρα. Βέβαια, αυτό δεν συμβαίνει σε ανάλογη κατάσταση του γιου που τα πράγματα φαίνονται πιο ψύχραιμα και αποδεκτά. Για να μην γίνω κυνικός και πω ότι στο γιο μας μπορεί και να καμαρώνουμε.
Πηγή: xaftas.com
