Έφτιαξε προσθετικά μέλη για τα χέρια και τα πόδια του, έτσι ώστε να μπορεί να περπατήσει στα τέσσερα, όσο το δυνατόν πιο άνετα. Σκέφτηκε να κατασκευάσει και μια τεχνητή μεγάλη κοιλία, που χρησιμοποιούν τα μυρηκαστικά για να πέψουν ξανά το φαγητό τους, χρησιμοποιώντας πραγματικά βακτήρια εντέρου από κατσίκες. Μίλησε, επίσης, με έναν εμπειρογνώμονα κατσικών για να μάθει περισσότερα για το ζώο που ήθελε να γίνει.
Το καλύτερο, όμως, είναι ότι ο Thomas Thwaites κανόνισε να ζήσει σαν κατσίκι, για λίγες μέρες, σε ένα αγρόκτημα στις ελβετικές Άλπεις, ανάμεσα σε πραγματικές κατσίκες που βόσκουν.
«Ήμουν σε θέση να συμβαδίσω για κανα χιλιόμετρο μαζί τους, σε αυτήν τη βραχώδη πλευρά του βουνού. Στη συνέχεια, “έφαγα τη σκόνη τους”«, είπε ο Thwaites, μέσω Skype. «Γι” αυτό, πέρασα το υπόλοιπο της ημέρας προσπαθώντας να καλύψω τη διαφορά. Τελικά, συναντηθήκαμε πάλι. Ήταν πολύ ωραία στον μαλακό χορταριασμένο βοσκότοπο. Βέβαια, στην πραγματικότητα, η κατάβαση του βουνού ήταν τρομακτική. Διότι, αν έπεφτα δεν είχα ελεύθερα χέρια για να σταματήσω την επερχόμενη σύγκρουσή μου με κάποιον βράχο
Ο Thwaites είναι ένας εννοιολογικός σχεδιαστής με έδρα την Αγγλία και με ενδιαφέρον για την τεχνολογία, την επιστήμη και το μέλλον της έρευνας. Μερικά από τα προηγούμενα projects του περιλαμβάνουν στοχασμούς σχετικά με το μέλλον της γενετικής μηχανικής και ενός υποθετικού θεού-υπηρέτη, του Nebo. Το τελευταίο project του έχει σχέση με το πώς οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πάνε ένα βήμα παραπέρα τον εαυτό τους, στο μέλλον.
«Ο μετα-ανθρωπισμός, η τεχνολογία και παρόμοια πράγματα, θα μπορούν να επιτρέψουν στους ανθρώπους να επιτύχουν τους στόχους τους. Υποθέτω ότι οι επιθυμίες μερικών ανθρώπων δεν είναι, μόνο, να γίνουν ιδιοφυίες«, εξήγησε ο Thwaites.
Με άλλα λόγια, στέκεται στο ότι κάποιοι μπορεί να προτιμούν να μην εξελιχθούν, αλλά «να γυρίσουν προς τα πίσω».
«Το να είσαι ένα μη ανθρώπινο ον και να είσαι ζώο είναι πολύ πιο ήρεμο και απλό«, έγραψε ο Thwaites σε ένα άλλο e-mail.
Ήθελε να διερευνήσει πώς θα ήταν να ζει σαν ένα πλάσμα χωρίς τις κοινές ανθρώπινες ανησυχίες και να το πράξει όσο το δυνατόν πιο αυθεντικά με την τεχνολογία που υπάρχει σήμερα. «Η βιοϊατρική φιλανθρωπία Wellcome Trust είπε «προχώρα» και μου έδωσε ένα μικρό βραβείο«, έγραψε.
Έθεσε ως στόχο του τη διέλευση των ελβετικών Άλπεων και βρήκε έναν συμπαθητικό γιδοβοσκό που ήταν πρόθυμος να τον αφήσει να ζήσει ανάμεσα στο κοπάδι του, τον Σεπτέμβριο του 2014. Αλλά, το να ζεις σαν κατσίκα -πόσο μάλλον σε βραχώδη και επικλινή εδάφη- δεν ήταν καθόλου εύκολο. Υπήρχε μόνο λίγος χρόνος για να συνηθίσει τα πρόσθετα μέλη στο σώμα του, τα οποία ήταν ένα οδυνηρό και βαρύ φορτίο όταν κατηφόριζε το βουνό. Είχε πάρα πολύ κρύο και βροχή για να κοιμηθεί όπως και οι κατσίκες, έξω. Έτσι, ο Thwaites και η ομάδα του έστηναν camping κάθε βράδυ. Φυσικά, υπήρχε και το θέμα του να πειστούν οι κατσίκες ότι αυτός ο αστείος άνθρωπος, με τα προσθετικά άκρα και το κράνος, ήταν «ένας από αυτούς».
«Βρισκόμουν στο υψηλότερο σημείο του λόφου, σε σχέση με το υπόλοιπο κοπάδι, όταν παρατήρησα ότι όλες οι άλλες κατσίκες είχαν σταματήσει το μάσημα και με κοιτούσαν«, θυμάται. «Δεν είχα φοβηθεί καθόλου πιο πριν, αλλά ξαφνικά αντιλήφθηκα τα πολύ αιχμηρά κέρατά τους«.
«Μια συγκεκριμένη κατσίκα, που έκανα παρέα, φάνηκε να εκτονώνει την κατάσταση«, είπε γελώντας.
Ένας άλλος αγρότης, του οποίου το κοπάδι έβοσκε με τον Thwaites, θεώρησε ότι τα κατσίκια τον είχαν δεχτεί μια χαρά. Συνολικά, ταξίδεψε με τις κατσίκες για τρεις ημέρες και πέρασε άλλες τρεις ημέρες σαν ένα μοναχικό κατσίκι.
Ο Thwaites θα παρουσιάσει φωτογραφίες και άλλο υλικό από το έργο του, στο Studio1.1 Gallery του Λονδίνου, από τις 3 έως τις 17 Σεπτεμβρίου. Έχει, επίσης, ένα βιβλίο, που βγάζει την άνοιξη με την Princeton Architectural Press, με τον δοκιμαστικό τίτλο «Ο Άνθρωπος-Κατσίκα: Πώς Έκανα Διάλειμμα από την Ανθρώπινη Ζωή«.
«Νομίζω ότι είναι ένα κομμάτι ενός συνεχιζόμενου πράγματος. Μοιάζει τόσο κοντινό για τον άνθρωπο να είναι σε θέση να καλπάζει και να βόσκει«, είπε ο Thwaites. «Δεν ξέρω πόσο κοντά θα φτάσω στην αυθεντική πραγματικότητα, αλλά στο μυαλό μου, στη φαντασία μου, απέχω μόνο ένα πρωτότυπο.