Της Εύας Τσέδου.
Στα 20 δεν το σκέφτεται καμία γυναίκα.
Στα 30, όμως, τα 40 μοιάζουν σαν το τέλος για οτιδήποτε όμορφο.
Σαν το όριο μέχρι το οποίο μπορείς να είσαι γυναίκα, θηλυκό, όμορφη, αξιοπρόσεκτη, διεκδικητική και δημιουργική.
Αυτή είναι η επικρατούσα άποψη. Είναι, όμως, πραγματικότητα τελικά ή μύθος;
Ποια είναι η ζωή μιας γυναίκας μετά τα σαράντα;
Αυτό που χαρακτηρίζει μια σαραντάρα στις δυτικές κοινωνίες είναι η λέξη «τελειωμένη».
Η λέξη αυτή, όμως, είναι όντως το τέλος ή μια νέα αρχή;
Όταν όλα τα βλέμματα δεν είναι στραμμένα πάνω σου πια, όταν όλοι δεν προσδοκούν κάτι από σένα, έρχεται η ώρα της ελευθερίας, η ώρα που επιτέλους το βλέμμα σου και το ενδιαφέρον σου πέφτουν αποκλειστικά σε σένα.
Η γυναίκα καριέρας σε αυτή την ηλικία έχει βάλει γερά θεμέλια στη δουλειά της, έχει φτιάξει «όνομα» και ξέρει πως να αντιμετωπίζει τις κακοτοπιές. Και σε εκείνο το κομβικό σημείο, έρχεται η ώρα που επιτέλους θα κάνει και πράγματα που της αρέσουν.
Θα δώσει και μια φορά βάρος στις διαπροσωπικές της σχέσεις.
Η μικρομάνα, τώρα που μεγάλωσαν, επιτέλους, τα παιδιά της, έχει το χρόνο να ασχοληθεί με την δουλειά και τα χόμπι της.
Η μεγαλομάνα , έχει πιάσει πλέον το στόχο της κι έχει όλη την ωριμότητα να μεγαλώσει τα παιδιά της με την ωριμότητα των 40 plus.
Η θρησκευόμενη ή η πολιτικοποιημένη ακολουθεί την πίστη της ή τις πεποιθήσεις εν πλήρει συνειδήσει έχοντας άποψη μα κυρίως δικαίωμα στην άποψη.
Η φιλάρεσκη και ματαιόδοξη ξέρει να εκμαιεύει με όλους τους τρόπους κοπλιμέντα , νιώθοντας υπέροχα με αυτά.
Η ερωτευμένη ή η καψουρεμένη ζει σε όλο του το μεγαλείο τον έρωτα ή την καψούρα της.
Η single, απαλλαγμένη από την κοινωνική πίεση του γάμου και του παιδιού, επιτέλους δίνει τόπο στα όνειρα της.
Στα 40 plus δεν υπάρχει τίποτα καλό ή κακό. Υπάρχει μου αρέσει και δεν μου αρέσει.
Δεν υπάρχει η πολυτέλεια των τύψεων. Υπάρχει μπορώ και δεν μπορώ.
Δεν υπάρχει πιέζομαι ή καταπιέζομαι αλλά θέλω ή δεν θέλω.
Στα σαράντα δεν υπάρχει χρόνος για αναμονή, αλλά μόνο χρόνος για ζωή.
Μην ψάχνετε κατάρες ή ευχές. Μην κυνηγάτε δαίμονες και καθρέφτες.
Μόνο ζωή…πάντα ζωή…
Να το θυμάστε…
