Ανεξέλεγκτο πάθος, όρκοι αιώνιας αφοσίωσης, ειδυλλιακές στιγμές. Ε, λοιπόν, στη δική μου σχέση δεν ισχύει τίποτε απ’ όλα αυτά. Και παρ’ όλα αυτά είμαι απόλυτα ευχαριστημένη από αυτήν.
Εντάξει, το παραδέχομαι: Μπορεί να το παίζω φιλελεύθερη και κατά των δεσμεύσεων, αλλά το «σύνδρομο της Σταχτοπούτας» μέσα μου ζει και βασιλεύει. Κατά βάθος περιμένω κι εγώ τον πρίγκιπα με την κατάλευκη μηχανή του, που θα έρθει να με πάρει για να ζήσουμε όλη μας τη ζωή έναν σφοδρό έρωτα. Πάντα ονειρευόμουν να βρω τον άντρα εκείνο που δε θα παραλείπει να με γεμίζει με γλυκόλογα, να μου λέει συνέχεια πως μ’ αγαπάει, να μου κάνει τρυφερά δωράκια, να θυμάται την επέτειό μας. Να είναι με δυο λόγια ο τέλειος άντρας. Έλα όμως που ο καλός μου δεν είναι. Και η σχέση μας δε μοιάζει καθόλου μ’ αυτήν που αρχικώς αναζητούσα.
Δικαίως θα με ρωτήσετε γιατί μένω μαζί του. Πρώτον, γιατί καλώς ή κακώς τον (αγα)πάω. Το δεύτερο λόγο ομολογώ πως τον ανακάλυψα σιγά σιγά (μετά από τρεις φορές που προσπάθησα χωρίς επιτυχία να χωρίσω): Συνειδητοποίησα ότι αυτή η κάπως κουλ σχέση –να την πω; – μπορεί να μην καταλήξει στο «και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα», αλλά σίγουρα έχει και τα θετικά της στοιχεία. Και το σημαντικότερο; Συνειδητοποίησα ότι μετά από μια πολυπαιδευμένη σχέση πολλών ετών, που κατέληξε σε συμβίωση εννέα μηνών και οδυνηρό χωρισμό, είχα ανάγκη ν’ ανασάνω.
Θέλω χρόνο για να μπω ξανά σε μια «σοβαρή», ή καλύτερα «βαρέων», σχέση. Γιατί τα «βάρη» που σήκωσα (έξοδοι αποκλειστικά με άλλα ζευγάρια, σκηνές ζηλοτυπίας, αντίθετες απόψεις περί των πρακτικών του σπιτιού, πίεση από γονείς και συγγενείς για γάμο και παιδιά, ΣΥΝ μια πεθερά που είχε γνώμη για τα πάντα) κόντεψαν να με εξοντώσουν και να με κάνουν να απαρνηθώ τον πραγματικό μου εαυτό. Δε θα αναλάμβανα να τα σηκώσω ξανά ακόμη κι αν ήμουν ο Άτλας!
Η τωρινή μου σχέση ήταν στη συγκεκριμένη φάση αυτό που χρειαζόμουν: μια ανθρώπινη επαφή χωρίς υποχρεώσεις, με μεγάλη δόση ελευθερίας και την αίσθηση ότι έχω και δεν έχω δεσμό. Περνάμε καλά όταν βρισκόμαστε, νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλο, αλλά μέχρι εκεί. O καθένας έχει τη ζωή και την ανεξαρτησία του. Δε με ποδοπατάει και δεν τον ποδοπατάω με υπερβολικές απαιτήσεις. Τέρμα οι φαινομενικά όλο αγάπη, στην πραγματικότητα αποπνικτικές, καταστάσεις! Μπορώ να βροντοφωνάξω (σαν σε διαφήμιση σερβιέτας): «Τώρα πια νιώθω ανάλαφρη και χαλαρή!».
O πώς να τον πω (όχι έτερόν μου ήμισυ, μήπως ο φίλος μου), τέλος πάντων ο Πάνος είναι θα έλεγα (πολύ ευγενικά) ένα ιδιόρρυθμο άτομο. Αποφεύγει όπως ο διάολος το λιβάνι κάθε είδους συναισθηματικό «δέσιμο». Μπροστά σε τρίτους δεν εκδηλώνεται καθόλου κι έτσι δίνουμε την εντύπωση ότι είμαστε απλώς δυο καλά φιλαράκια. Λέει σπάνια «σ’ αγαπώ» και δίνει μεγάλη μάχη να μην πέσει στην «παγίδα» της αγάπης. Τη φοβάται. Δεν του αρέσει να βγαίνει έξω, σιχαίνεται τα μπαρ και τις φιλικές συγκεντρώσεις και τελικά μάλλον πρέπει να φοβάται όλους τους ανθρώπους γενικότερα, γιατί δεν έχει φίλους. Oι προτεραιότητές του είναι γι’ αυτόν ιερές, αλλά… ευτυχώς δεν περιλαμβάνουν εμένα! Σίγουρα έχετε πειστεί ότι είμαι τρελή. Το αγόρι της είναι τόσο «γκάου» κι εκείνη το απολαμβάνει; Η απάντηση είναι ότι πραγματικά το διασκεδάζω. Επωφελούμαι από τα καλά πράγματα που η συνειδητή επιλογή αυτής της κουλ σχέσης μού προσφέρει.
Εφόσον ο Πάνος είναι συχνά απών, έχω πλέον πολύ περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου. Είναι δε η πρώτη φορά που κάνω σχέση και δεν έχω χαθεί απ’ όλο τον κόσμο. Ίσα ίσα, βλέπω τις φίλες μου αλλά και τους άντρες φίλους μου τακτικότητα. Με τους τελευταίους μάλιστα περνάμε φίνα. Πάντα μου άρεσε η παρέα με τα αγόρια. Μαζί τους μπορώ να γελάσω σαν Κατίνα, να βρίσω σαν νταλικέρης, να πιω σαν μπεκρόμουτρο, να βγάλω τη μάγκικη πλευρά μου, που αγαπούν και αγαπώ επίσης. Ενώ το Σάββατο έχει καθιερωθεί σε «ladies night». Με τις φίλες μου πάμε όπου θέλουμε, κάνουμε ό,τι θέλουμε, χορεύουμε έξαλλα, απολαμβάνουμε το οφθαλμόλουτρό μας ανενόχλητες και, το κυριότερο, δε χάνουμε την επαφή μας μ’ αυτό το σπορ που λέγεται φλερτ! Oύτε «πού ήσουνα;» ούτε «σε είδα που τον κοίταζες», τέλος οι ζήλιες κι οι καβγάδες. «Πέρασες καλά; Μπράβο. Κι εγώ». Εγώ, που προσπαθούσα πάντα να το παίζω τυφλή όταν έβγαινα με ένα αγόρι, ξέχασα τι σημαίνει η λέξη «ενοχές». Βλέπω και με βλέπουν!
Με τον Πάνο δεν υπάρχει πρόγραμμα. Έτσι, τίποτα δεν είναι προκαθορισμένο, άρα ούτε αναμενόμενο. Μπορεί να κοιμηθεί ένα βράδυ μεσοβδόμαδα στο σπίτι μου και μετά να μη βρεθούμε καθόλου όλο το Σαββατοκύριακο. Ή να περάσουμε τρεις μέρες συνεχόμενες μαζί και μετά να χαθούμε εντελώς για άλλες τρεις. Αλλά αυτό το σασπένς κρατάει τη σχέση ζωντανή. Και τη σeξουαλική μας ζωή… πολύ πιο πικάντικη.
Κάποτε έτρεμα στο άκουσμα της λέξης «μοναξιά». Τώρα ανακάλυψα τη χαρά της μοναχικότητας. Συζητάω με τον εαυτό μου, τον έχω εκτιμήσει περισσότερο και νιώθω πως μπορώ να περνάω και μόνη μου καλά. Διαβάζω, κουτσομπολεύω με τις ώρες στα τηλέφωνα, πάω για ψώνια, με φροντίζω για να αρέσω σ’ εμένα, όχι σ’ Αυτόν. Και ναι, επιτέλους θα το πω: Κοιμάμαι καλύτερα μόνη μου. Έχω όλο το κρεβάτι δικό μου και το πρωί είμαι ακόμα σκεπασμένη, αφού εκείνος δεν είναι εκεί για να τραβήξει το πάπλωμα για πάρτη του.
Με μια λέξη, αναπνέω. Δε νιώθω πια κρεμασμένη από έναν άντρα και (ακόμη πιο λυπηρό) πάνω από ένα τηλέφωνο. Ανακάλυψα ένα σωρό μικρές χαρές, όπως αυτή του να βλέπεις ό,τι θέλεις στην τηλεόραση, να ακούς ό,τι μουσική θέλεις και να τα πίνεις μόνη σου, όχι από «πόνο στην καρδιά» αλλά γιατί «γιορτάζω, γιορτάζω, μ’ ακούτε που το φωνάζω;». Γιορτάζω την ελευθερία μου. Επιτέλους, δεν αναλώνω όλο το χρόνο μου σ’ εκείνον.
Ξέρω πως αυτή η σχέση κάποτε θα τελειώσει, αλλά χαίρομαι τα καλά που έχει η διαφορετικότητά της όσο διαρκεί αυτό το κάτι που θέλω… Άλλωστε έτσι πιστεύω ότι πρέπει να κάνουμε με όλα τα πράγματα στη ζωή μας, δε συμφωνείς; n
Πώς να χειριστείς μια κουλ σχέση:
– Εκμεταλλεύσου τον ελεύθερο χρόνο σου για να κάνεις πράγματα που σ’ ευχαριστούν, να βγαίνεις με τους φίλους σου, να γνωρίζεις καινούριο κόσμο.
– Νιώσε ελεύθερη να ψιλοφλερτάρεις με άλλους άντρες. Δεν είναι κακό, αρκεί να τον ειδοποιήσεις έγκαιρα ότι χωρίζετε, πριν πέσεις στην αγκαλιά κάποιου άλλου!
– Δέξου τον όπως είναι και απόλαυσε μαζί του τα πράγματα που μόνο αυτός μπορεί να σου προσφέρει. Μην μπεις στον κόπο να προσπαθήσεις να τον αλλάξεις αν δεν το θέλει και ο ίδιος.
