Το 1977 ένας πράκτορας της CIA, o Tζον Μαρκς, έφερε στη δημοσιότητα στοιχεία που αποκάλυπταν μια σειρά από απάνθρωπα πειράματα που έκανε η CIA.
Για είκοσι χρόνια εν αγνοία της Κυβέρνησης, η CIA χορηγούσε ναρκωτικές ουσίες σε πολίτες και σε υπαλλήλους της, προκειμένου να ανακαλύψει τις παρενέργειες στην αντίληψη και λειτουργία του εγκεφάλου.
Ήθελε να αποδείξει, ότι η χρήση ναρκωτικών ουσιών για ένα χρονικό διάστημα θα έκανε το άτομο επιρρεπή στο να ομολογήσει και να προδώσει μυστικά ή ακόμη και την ιδεολογία του.
Ο έλεγχος του μυαλού και ο αναπρογραμματισμός του ήταν ο στόχος της CIA, η οποία πίστευε ότι οι μυστικές υπηρεσίες της Σοβιετικής Ένωσης και της Κίνας είχαν βρει τον τρόπο να ελέγχουν τους Αμερικανούς αιχμαλώτους στην ανάκριση.
Ο Μαρκς, ενώ τα περισσότερα ντοκουμέντα είχαν καταστραφεί το 1973 με εντολή του Ρίτσαρντ Χελμς, κατάφερε να βρει ελάχιστα δεδομένα σχετικά με το πείραμα, τα οποία είχαν μεταφερθεί κατά λάθος στα οικονομικά αρχεία στης υπηρεσίας.
Το πείραμα ονομάστηκε ΜΚultra και ξεκίνησε το 1953 με την συνεργασία πολλών επιστημόνων και γνωστών πανεπιστημίων της Αμερικής και του Καναδά. Κόστισε συνολικά 25 εκατομμύρια δολάρια και επικεφαλής του προγράμματος ήταν ο ψυχίατρος Δρ. Κάμερον. Επιστήμονες ακόμη και από αντίπαλα στρατόπεδα, που είχαν κάνει μια σειρά από ανάλογα πειράματα κατά τη διάρκεια του Β” Παγκοσμίου Πολέμου, είχαν φθάσει στην Αμερική. Με τη βοήθεια τους, η CIA ξεκίνησε τα πειράματα για τον πλήρη έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Τα θύματα ήταν πόpνες, στρατιώτες, πράκτορες της υπηρεσίας, ψυχικά άρρωστοι, Καναδοί, Αμερικάνοι πολίτες αλλά και παιδιά. Οι ουσίες χορηγούνταν χωρίς να το γνωρίζουν. Μόνο κάποιοι φοιτητές πήραν μέρος με τη θέλησή τους γιατί τους δελέασε η αμοιβή και δεν θεωρούσαν ότι υπήρχε κίνδυνος.
Μάλιστα η CIA είχε διαμορφώσει χώρους ως οίκους αvοχής με κάμερες και μικρόφωνα όπου μπορούσε ελεύθερα να χορηγεί τις ναρκωτικές ουσίες σε μορφή σκόνης στα ποτά και να παρακολουθεί τις παρενέργειες των φαρμάκων.
Στους υπαλλήλους της, χορηγούσε κρυφά τα ναρκωτικά στον καφέ. Οι ουσίες που χρησιμοποιούσε ήταν LSD, PCP, χλωροπροζαμίνη, αμοβαρβιτάλη, ινσουλίνη, θοραζίνη, ηρωίνη, τις οποίες συνδύαζαν με ηλεκτροσόκ.
Τα υποκείμενα ήταν κλεισμένα σε λευκά δωμάτια, άκουγαν επαναλαμβανόμενα μηνύματα και τους παρέχονταν γεύματα σε ασυνάρτητες ώρες, ώστε να χάνουν την αίσθηση του χρόνου. Η αποδιοργάνωση του μυαλού γινόταν συστηματικά, ώστε να μπορέσουν να τους κάνουν υποχείριά τους.
Με υπνωτικά χάπια και παραλυτικές ουσίες, τους καθήλωναν στο κρεβάτι για πολλές ημέρες, ίσως και μήνες. Τους ασκούσαν σωματική η σeξουαλική βία καθώς και οποιονδήποτε άλλο τρόπο θεωρούσαν ικανό να αποπροσανατολίσει το μυαλό.
Ακολουθούσε η ύπνωση με την οποία οδηγούσαν τα άτομα να κάνουν πράξεις, που όταν θα ξυπνούσαν δεν θυμόντουσαν.
Τα αποτελέσματα δεν θεωρήθηκαν σημαντικά και τερματίστηκαν το 1973. Η υπόθεση ήρθε στη δημοσιότητα πρώτη φορά 1975 από το Κογκρέσο και την Εκκλησιαστική Επιτροπή. Δεν βρέθηκαν στοιχεία για τους θανάτους που προκλήθηκαν ούτε για τον αριθμό των συμμετεχόντων, έκτος από τα ελάχιστα που βρήκε ο Μαρκς.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα αποτρόπαια «ερευνητικά» πειράματα κατάφεραν να πλήξουν ανεπανόρθωτα τις προσωπικότητες όσων είχαν λάβει μέρος. Όταν τελείωσαν πολλά από τα θύματα ανέφεραν απώλεια μνήμης, αγχωτικές διαταραχές, ψευδαισθήσεις ακόμα και σχιζοφρένεια.
Πηγή
